سال ۸۸ با همه چالش‌هایش تمام شد و سال ۸۹ با چالش‌های قابل پیش‌بینی‌اش از راه رسید. حساسیت شرایط کشور و قرار گرفتن کشتی نظام در مسیرهای طوفانی، باعث شد سال ۸۸ حتی پیش از آغاز تحت تاثیر مسئله‌ی انتخابات و تکاپوهای گروه‌های سیاسی باشد. کنار کشیدن نابهنگام مرد ناتمام عرصه ی سیاست جمهوری اسلامی - سیدمحمد خاتمی- از رقابت‌های انتخاباتی و جای‌گزینی مرد تمام شده‌ی این عرصه - میرحسین موسوی-، اولین تکان سال گذشته بود که تا آغاز رسمی رقابت‌های انتخاباتی کاندیداها، همچنان در میان کسانی که طالب بودند کشتیبان را سیاستی دیگر بیاید، چالشی بود.
در همین حین دولت در حال اجرای برنامه‌هایی از قبیل ایجاد و گسترش شبکه حامیان و تزریق پول و کالا در جامعه بود تا بتواند پیروزی در انتخابات را با رأی مردم کسب کند.
آغاز رسمی رقابت‌های انتخاباتی به معنی ایجاد چتر امنیتی برای بیان صریح‌تر و مستقیم‌تر انتقادهای مخالفان به دولت بود.
چنان که در تاریخ جمهوری اسلامی چنین مواجهه‌ای بین نیروهای حاکمیت بی‌سابقه بود.
این روند که ترجیع‌بندش ناکارآمدی دولت بود، آشکارا موضع دولت را در میان مردم تضعیف می‌کرد تا اینکه پروژه‌ی مناظره‌های انتخاباتی کلید خورد تا مگر جنگ مغلوبه شود. اما پس از چند روز از آغاز مناظره‌ها، جریان باز به روال قبلی برگشت.
رأی‌گیری با نگرانی‌ها و هشدارهای مخالفان و منتقدان آغاز شد و تخلفات چندی در آن مشاهده شد. اما با این وجود مردم به انتظار اعلام نتایج رأی‌گیری نشستند.
ساعتی پس از پایان رأی‌گیری منابع خبری نزدیک به دولت از پیروزی قاطع نامزد مورد حمایت خود خبردادند ودر حالی که هنوز شمارش آرا شروع نشده بود، حمله نیروهای حکومت به مردمی که در ستادهای انتخاباتی تجمع کرده بودند آغاز شد.
اعلام نتایج با اعتراض‌های روزافزون مردم همراه شد. حضور میلیونی مردم در ۲۵ خرداد در راهپیمایی مسالمت‌آمیز در اعتراض به نتایج انتخابات، هم وزن مخالفان را آشکار کرد و هم مشی مسالمت‌جویانه آنان را.
حکومت که در روزهای نخست بعد از انتخابات در مواجهه با مخالفان نوعی عدم یکدستی و سردرگمی از خود نشان داده بود بعد از برگزاری نماز جمعه تاریخی توسط رهبر جمهوری اسلامی چاره را در برخورد قاطع و خشونت‌آمیز با معترضان و مخالفان دید. این چاره‌اندیشی به پیچیده‌تر شدن و عمیق‌تر شدن مسئله انجامید. چنانکه از آن پس بیشتر شعارها متوجه اصل نظام و شخص رهبر شد.
تقابل‌های خیابانی مردم معترض با نیروهای حکومت تا پایان سال ۸۸ به‌ویژه در مناسبت‌های تقویمی (روز قدس، ۱۳ آبان، ۱۶ آذر، دهه‌ی محرم و ۲۲ بهمن و چهارشنبه سوری) دنبال شد که حاصل آن صدها کشته و زخمی و دستگیر شده و زندانی و... بوده است.
در این بین حکومت جمهوری اسلامی از هیچ‌گونه برخورد و سرکوبی برای مقابله با مردم رویگردانی نکرد؛ قتل، تجاوز، شکنجه، دست‌آویز قرار دادن مقدسات و ... که بارها و بارها در این ماه‌ها از طرف نیروهای حکومت تکرار شده‌اند، نشان‌گر آن است که جمهوری اسلامی به هیچ اصل اخلاقی و دینی برای حفظ قدرت و حکومت پایبند نیست.
هر چند حوادث روز عاشورا بیان کننده ناتوانی نظام در برخورد با مردم بود اما کنترل حضور مخالفان در روز ۲۲ بهمن گویای این بود که حضور خیابانی همیشه راه‌گشا نیست و چهارشنبه‌سوری سبز ثابت کرد که جریان مطالبه حقوق در میان مردم زوال ناپذیر است.
در راستای پیگیری اهداف جنبش سبز، گروه "جنبش سبز زاهدان" پس از ماه‌ها فعالیت در شهر زاهدان، طی این اعلامیه ضمن عنوان کردن مواضع خود اعلام موجودیت می‌کند:
۱- جنبش سبز ملت ایران یک جنبش حقوق شهروندی (حق آزادی بیان، حق آزادی داشتن و ابراز عقیده، برابری همه در برابر قانون، برابر جنسیتی، حق آزادی در انتخاب، مشارکت مردم در اداره کشور و ...) است و وابسته به مرام و عقیده خاصی نیست و نمی‌توان آن را در چهارچوب یک ایدئولوژی خاص محصور کرد و تعیین چهارچوب‌های دینی و یا غیردینی برای آن، محلی از اعراب ندارد.
در این جنبش همه مردم با هر عقیده و مرامی و از هر جنسیتی برای کسب حقوق و آزادی‌های یک جامعه مدنی تلاش می‌کنند.
۲- نفی خشونت در این جنبش نه تنها به عنوان یک تاکتیک برای مبارزه بلکه فراتر از آن به عنوان یک مرام و باور در فعالیت اجتماعی و سیاسی دنبال می‌شود.
باید دانست که با اعمال خشونت کینه‌ها عمیق‌تر و نظم و امنیت شکننده‌تر می‌شود.
۳- با توجه به ریزش‌های روزافزون نیروهای بدنه حکومت، آغوش جنبش سبز برای پذیرش آنها و همه کسانی که به جنبش سبز بپیوندند باز است.
از طرفی هر زمان در جامعه افرادی هستند که نسبت به مسائل روز موضع انفعالی اتخاذ می‌کنند. باید با تحریک حس مسئولیت اجتماعی‌شان، آنها را به میدان کشاند. نباید از یاد برد که جنبش همواره احتیاج به گسترده‌تر شدن و عمیق‌تر شدن در جامعه دارد.
۴- با توجه به اینکه بسیاری از شهروندان به رسانه‌ها دسترسی ندارند و مهمترین منبع دریافت اطلاعات و اخبار آنها رسانه‌های حکومتی هستند، باید تلاش کرد تا با ایجاد شبکه‌های ارتباط اجتماعی، آگاهی‌بخشی را درمیان این قشر افزایش داد و آنها را نسبت به اتفاقات و جنایات حکومت آگاه‌تر کرد.
در پایان ضمن تبریک فرارسیدن سال جدید به همه مردم ایران به‌ویژه مردم زاهدان، سالی همراه با صبر و استقامت تا رسیدن به اهداف جنبش سبز را برای مردم ایران آرزومندیم.
جنبش سبز زاهدان
